روزه داری در طب سنتی

توصیه های طب سنتی برای روزه داران

 امام صادق علیه السّلام به واسطه پدرانشان، علیهم السّلام، از امیرالمؤمنین علیه السّلام حدیثی در خصوص روزه داری و رمضان نقل فرمودند:

عَلَیْکُمْ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ بِکَثْرَهِ الِاسْتِغْفَارِ وَ الدُّعَاءِ فَأَمَّا الدُّعَاءُ فَیُدْفَعُ عَنْکُمْ بِهِ الْبَلَاءُ وَ أَمَّا الِاسْتِغْفَارُ فَتُمْحَى بِهِ ذُنُوبُکُمْ:

بر شما باد در ماه رمضان به کثرت استغفار و دعا که با دعا ، بلا از شما دفع می شود و با استغفار ، گناهانتان محو می گردد.[الأمالی للصدوق‏]

امّا جسم که در مسیر طاعت و عبادت، مَرکب روح است، باید به سلامت باشد تا هم حظّ خویش را از این پرهیز یک ماهه، بر گیرد و سلامتی اش افزون شود؛ و هم، یاریگر روح باشد در قیام به وظایف شرعی.

در واقع، روزه تمرینی است برای «نه» گفتن به خواهش های نامطلوب نفسانی و این نه گفتن هم باید در برابر خواهش های روحی نازیبا باشد(گناهان چشم و گوش و فکر و …) و هم در برابر درخواست های جسمانی غلط(پرخوری، پرنوشی، پرخوابی و …). به عبارت ساده تر، ماه صیام، دوره پرهیز و رژیم است، پرهیز روحی و جسمی….

اما متاسّفانه در عمل برای خیلی از ما اتفاقات دیگری می افتد؛ گذشته از این که به لحاظ روحی در این ماه پیشرفت می کنیم یا پسرفت، در بعد جسمانی، در طول ماه مبارک، بیشتر می خوریم، بیشتر می نوشیم، بیشتر می خوابیم و …. به نظر می رسد که نکته های بدیهی در مورد ضرورت تقوای جسمی و روحی در ماه مبارک، نیاز به تذکّر مکرّر دارند تا برای ما تبدیل به رفتاری دائمی شوند. گفتار حاضر، که بـه زبـانی سـاده و از منظر « طبّ اسلامی و طبّ سنّتی ایران» به رشته تحریر درآمده است، با این هدف و برای پاسخگویی به سؤالات عمده ای که در مورد مسائل بهداشتی و تغذیه ای  ماه مبارک، به ذهن روزه داران گرامی خطور می کند تهیه شده است.

مزاج روزه داری

روزه باعث غلبه گرما و خشکی در بدن می شود و در واقع خلط صفرا را افزون می کند. این حرارت ایجاد شده، به تدریج در تمام عروق و منافذ بدن رسوب کرده اخلاط غلیظ و فاسد را سوزانده دفع می کند. روزه داری اگر با شرایط آن همراه باشد، بدن را پاکیزه و سبک می کند و حتی اثری عمیق تر از انواع درمان های پاک کننده مانند حجامت و فصد و خوردن مسهلات و … دارد. گرمای ایجاد شده توسط روزه به قدری زیاد است که آب دهان روزه دار می تواند یک مار را از پای درآورد. بنابراین، روزه داری می تواند پیشگیری کننده و درمان کننده هر بیماری باشد.

ارتباط روزه های مستحبی و روزه ماه مبارک رمضان

گرفتن روزه های مستحبی برای تحمل بهتر روزه ماه مبارک رمضان مفید است،امّا تعداد روزهای آن بستگی به وضعیت جسمانی شخص دارد به این معنا که اگر شرایط بدنی او اقتضا می کند می تواند از ده روز قبل از ماه مبارک روزه داری را شروع کند تا هنگام حلول هلال این ماه شریف، روزه داری برایش امری عادی شده باشد. دیگران، به تناسب وضعیت جسمانی می توانند روزهای کمتری را روزه مستحبی بگیرند. اگر گرفتن روزه مستحبی برایتان ممکن نیست می توانید کم کم وعده ناهار را کم و کمتر کنید تا برای روزه داری آماده شوید.

نکته ای که نباید فراموش کنید آن است که در گرفتن روزه های مستحبی نباید احساساتی عمل کرد بلکه میزان روزه مستحبی قبل از ماه مبارک رمضان، باید به اندازه ای باشد که در اواخر ماه مبارک، روزه دار از روزه گرفتن خسته نشود؛ روزه داری که از روزه گرفتن خسته می شود و خواسته و ناخواسته آرزو دارد که ماه مبارک هرچه زودتر به پایان برسد؛ توفیق چندانی در درک فیوضات معنوی این ماه و به ویژه رحمت نازله در دهه آخر ماه نخواهد داشت.

تحمل بهتر روزه داری، ضعف و گرسنگی

چه کنیم که روزه برایمان قابل تحمّل باشد و ضعف و گرسنگی بر ما غلبه نکند؟ یکی از فلسفه های روزه داری، همدردی با بینوایان و نیز یاد نمودن از گرسنگی و تشنگی روز قیامت می باشد. بنابراین، حدّ میانه ای از تشنگی و گرسنگی را تحمّل نموده در پی آن نباشید که اصلا گرسنه یا تشنه نشوید.

این دهان بستی دهانی باز شد
تا خورنده‌ی لقمه های راز شد

 لب فرو بند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب

گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پر ز گوهرهای اجلالی کنی

طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن

چند خوردی چرب و شیرین از طعام
امتحان کن چند روزی در صیام

چند شبها خواب را گشتی اسیر
یک شبی بیدار شو دولت بگیر

(مثنوی معنوی- دفتر اوّل)

ولی ضعف بیش از حد که طاقت انسان را طاق، و او را از روزه داری بیزار نماید؛ مطلوب نیست. برای رفع این مشکل به این نکات توجّه کنید:

پیشگیری از ضعف روزه داری

تنظیم ساعت و نوع تغذیه روزه داران در ماه میارک نقش مهمی در سلامت آنها در این ماه پر برکت و در نتیجه بهره مندی هر چه بیشتر آنها از برکات آن دارد. مهمترین نکته در این بین یک شروع حوب برای هر روز این ماه است که با تنظیم ساعت خواب و بیداری و نوع تغذیه میتوان به آن رسید.

اشتباه اکثر روزه داران در انتخاب نوع تغذیه در وعده سحری  می باشد، بدینصورت که پس از یکسال که بدن ما عادت دارد که از خواب شبانه برخواسته صبحانه ای میل کند که معمولا از لبنیات و مواد غذایی سیک پر انرژی با هضم راحت و با طبیعت گرم تهیه شده به ناگهان با شروع ماه مبارک رمضان هنگام سحر از خواب برمیخیزیم و با عجله غذاهایی که سنگین و پخته و اغلب یا طبیعت سرد هستند استفاده میکنیم. این اشتباه موجب سردرگمی  دستگاه گوارش و بهم ریختن نظم آن و یروز مشکلات هضم و جذب و دفع می گردد، بخصوص که بلافاصله پس از آن و با معده پر بخوابیم که مشکلات را دو چندان میکند. این مشکلات تقریبا روزه دار را در دهه اول ماه مبارک رمضان درگیر مشکلات گوارشی میکند که ممکن است موجب سردرگمی شده و بدنبال درمان با داروها برآید که خودش عوارض جداگانه ای دارد. همین اتفاق پس از ماه مبارک و در شروع ماه شوال می افتد و با برعکس شدن نظم تغذیه ای جدید تا مدتی مشکلات گوارشی خواهیم داشت.

بنابراین برای بهره مندی هر چه بیشتر از برکات این ماه بزرگ بهتر است نظم تغذیه ای خود را بهم نزنیم بلکه آن را تقویت و تنظیم کنیم.توصیه ما برای وعده سحر استفاده از مواد غذایی مانند کره-عسل ، ارده-شیره، تخم مرغ نیمرو ، حلوا-ارده و مانند آنهاست و همچنین انواع مواد غذایی مقوی است که در زیر می آید :

۱- اجتناب از پر خوری سحر: مهمترین دلیل احساس گرسنگی بیش از حد در طول روز، پرخوری سحر است، در واقع، ما از ترس گرسنگی، پرخوری می کنیم و این مسأله باعث ترشّح بیش از حدّ هورمون های کاهش دهنده قند خون و احساس ضعف و گرسنگی می شود بنابراین به هنگام صرف سحری، رعایت اعتدال را بنمایید.

۲- مصرف مواد غذایی پر ارزش: استفاده از خوراکی هایی مانند عسل، آب عسل، انواع مغزها، جوانه ها، برگه ها، خشکبار خام، زیتون، خرما و …، به ویژه در وعده سحر، به کاهش ضعف و گرسنگی طول روز کمک می کند. اگر روزه دار عادت کند که در وعده سحر، خوردن غذای پخته را ترک کند و به مصرف این خوراکی ها بسنده کند؛ می تواند مطمئن باشد که ماه مبارک آسانی را در پیش رو خواهد داشت. البته می دانم که ممکن است به این راحتی ها به این توصیه اطمینان نکنید؛ خود من هم وقتی برای اوّلین بار در توصیه های مهندس خدادادی این موارد را مطالعه کردم می ترسیدم که به این کار اقدام کنم اما وقتی شروع به این کار کردم دیدم که راحت ترین روزه های این سالها را گرفتم. بنابراین به شما هم توصیه می کنم که برای چند روز هم که شده این توصیه را تجربه کنید.

 در این میان، شربت عسلاب جایگاه ویژه ای دارد. مقدار دلخواهی عسل را در آب حل کنید(حدّاقل یک قاشق غذاخوری در یک لیوان آب). سپس مقداری آب لیموترش تازه(و نه آبلیمو) به آن اضافه کنید و پس از خنک شدن آن در یخچال( و نه خنک کردن آن با یخ) این نوشیدنی بسیار گوارا و لذیذ را به آرامی و جرعه جرعه میل نمایید. آب لیموترش تازه علاوه بر ایجاد طعمی بسیار دلنشین، دارای خواصّ دارویی فراوانی بوده ضمن جلوگیری از ترش شدن محلول آب عسل، با ایجاد تعادل نسبی در طبع نوشیدنی، باعث می شود که تقریبا تمامی افراد با هر مزاجی قادر به استفاده از این نوشیدنی باشند.

 توصیه ما به تمام روزه داران محترم آن است که بین افطار تا سحر دو سه لیوان از این شربت گوارا را نوش جان کنند؛ به ویژه افراد کم خون یا کسانی که سابقه ضعف و افت فشار با گرسنگی را دارند نباید از خوردن آب عسل غافل شوند. علیرغم این که مزاج عسل گرم و خشک است، امّا با توجّه به اثر قوی این نوشیدنی بر فعّال کردن کبد؛ مصرف آن، عملا تشنگی را نیز کاهش می دهد. به افراد گرم مزاج توصیه می کنیم که این شربت را به صورت کاملا خنک و تگری! میل کنند.

نکته: در روایات ما به مصرف شیرینی در وعده سحر تاکید شده است. علاوه بر عسل، از مصرف سایر شیرینی های طبیعی هم غافل نشوید.

۳- خوب جویدن غذا: غذا را خوب بجوید تا هم زودتر سیر شوید و هم، هضم و جذب آن کاملتر انجام شود.

۴- خواب قیلوله: در صورت امکان از خواب قیلوله غافل نشوید. خواب قیلوله، همان خواب کوتاه و سبک قبل از اذان ظهر است. این خواب کمک زیادی به کم کردن گرسنگی و ضعف روزه دار می کند.

۵- خواب بعد سحر: گذشته از خواب قیلوله، بر خلاف تصوّر عامّه، زیـاد خـوابیدن پـس از اذان صبح یا در طول روز، نه تنها کمکی به کم شدن ضعف روزه دار نخواهد کرد بلکه آن را تشدید خواهد نمود. اگرچه این خواب، با افزایش رطوبت بدن، در کاهش تشنگی روزه دار، موثر است.

۶- در خوردن افطار، افراط نکنید تا به هنگام سحر، اشتهای کافی داشته باشید.

۷- یک وعده افطار: یکی از عادات غلط ما، خوردن شام پس از صرف افطاری است که به علّت سنگینی معده و عدم هضم غذا، اشتهای خوردن سحری را کاهش می دهد. بنابراین، خوردن افطار را به یک وعده محدود کنید.

۸- گوشت مناسب: بهترین گوشت برای مصرف معمول، گوشت گوسفند است. اگر تشنگی طول روز آزارتان نمی دهد؛ خوردن گوشت های چربی دار به کاهش ضعف شما کمک خـوبـی می کنند. اگـر مـعده و کـبد سالمی دارید و اهل زیاده روی و پرخوری هم نیستید، مصرف گاهگاهی آبگوشت، کله پاچه و سیراب شیردان هم می توانند گزینه های مناسبی باشند. افراد سردمزاج می توانند گوشت شتر را نیز در برنامه غـذایی خود بگنجانند.

اگر ازکسانی هستیدکه در این ماه شریف از خواب خود خیلی کم می کنید؛ بهتر است به مصرف گوشت توجّه بیشتری داشته باشید.

فـرامـوش نـکنیدکـه مصرف گوشت های سرد مزاج مانند مرغ های پرورشی، ماهی و گاو، عملا ضعف بدنی روزه دار را افزایش می دهند.

۹- برنج نخورید: مصرف برنج یکی از شایعترین دلایل ایجاد ضعف در روزه داران است. لذا سعی کنید شکم خود را با برنج پر نکنید و اگر برایتان امکان دارد برنج را همراه سبوس آن یا سیاهدانه مصرف کنید، امانهتر از همه نان سالمی مثل سنگک است.

۱۰- نمک مناسب: یکی از علل مهم احساس ضعف در روزه داران بر هم خوردن تعادل یونی بدن است که این امر به ویژه با مصرف نمک های تصفیه شده بیشتر می شود. استفاده از نمک های کامل مثل نمک معدنی و در درجه بعد، نمک دریا می تواند به برطرف شدن مشکل کمک زیادی کند.

۱۱- معضل چای سیاه: مصرف چای هم از جمله چیزهایی است که تعادل یونی بدن روزه دار را به هم می زند. البته اگر به چای خوردن اعتیاد دارید، ماه مبارک زمان مناسبی برای ترک این اعتیاد نیست.

۱۲- اهنیت فیبر: وجود فیبر در غذا باعث می شود که روند هضم و آزاد شدن انرژی مواد غذایی به تدریج انجام شود و این مسأله به کنترل ضعف روزه دار کمک شایانی می کند. علاوه بر مواد غذایی حاوی فیبر، پیشنهاد می کنیم که از نان های سبوس دار (نان سنگک و بربری) به ویژه در وعده سحر استفاده کنید. اگر این کار برایتان مقدور نیست، مقداری سبوس گندم تهیه کنید(راحت ترین کار، خرید سبوس از نانوایی های بربری است.) هر شب یک قاشق غذاخوری از آن را در یک لیوان آب خیسانده در وعده سحر میل کنید. راحت تر این است که سبوس را به آب غذاهای آبکی مانند آبگوشت، آش، خورش ها و … اضافه کنید.

۱۳- ماست و دوغ کمتر: مصرف دوغ و ماست ضعف طول روز را افزایش می دهند. مصرف آنها را به حدّاقل برسانید.

۱۴- روغن سالم: روغن نباتی جامد و مایع، هر دو می توانند ضعف روزه دار را افزایش دهند. استفاده از روغن زیتون(اولویت اوّل)، روغن حیوانی، روغن دنبه، کره محلّی و روغن کنجد را به شما توصیه می کنیم.

۱۵- حمام سبک: حمام سنگین در طول روز باعث ضعف است. استحمام سبک چنان که در ادامه می آید برای رفع تشنگی مفید است اما حمام های سنگین را در فاصله بین افطار تا سحر بروید.

۱۵- حجامت و روزه ماه رمضان: خون گیری در ماه مبارک(خون دادن، حجامت، فصد، زالواندازی، قمه زنی و …) باعث ازدیاد ضعف است. حتی المقدور این کار را نکنید و در صورت ضرورت، حدود ۳ ساعت بعد از افطار اقدام کنید.

تدابیر کاهش تشنگی در روزه داری

روزه داری و گرسنگی باعث افزایش خلط صفرا در بدن می شوند و این افزایش صفرا پیامدهایی مانند عطش (در کوتاه مدّت) ولاغر شدن(در میان مدّت و بلند مدّت) را درپی دارد. بدیهی است کسانی که بدن کم آب تری دارند(افراد لاغر و به ویژه لاغرهای گرم مزاج) نسبت به این مشکلات حسّاسترند و به همین جهت باید مراقبت بیشتری داشته باشند.

جبران آب بدن در روزه داری تابستان

جبران مایعات بدن در ماه مبارک رمضان علاوه بر رفع احساس تشنگی بیش از حد و کمک به تحمل روزه داری، نقش مهمی در سلامتی و کارکرد صحیح دستگاه های داخلی بدن دارد. این نقش زمانی که ماه رمضان در فصل تابستان و روزهای بلند قرار می گیرد بارزتر و مهمتر است.با توجه به اینکه نوشیدن آب بلافاصله پس از غذا بسیار مضر است بهتر است آب عمده مورد نیاز بدن با معده خالی دریافت شود.برای این منظور سه زمان طلایی وجود دارد که شامل قبل از سحری، قبل از غذای افطاری و مابین افطار و سحر است. در این سه زمان مبتوان آب بسیار زیادی بدون نگرانی خورد بشرطی که خیلی سرد نباشد

راهکارهای زیر جهت کاهش عطش روزه داری بسیار مفیدند:

۱- پرخوری نکنید: پرخوری در سحر یکی از عوامل تشنگی در طول روز است. پس کم بخورید تا تشنه نشوید.

۲- خنکی میل کنید: یکی از بهترین روش ها برای کم کردن تشنگی، استفاده از خوراکی هایی است که طبع خنک یا سردی دارند و به اصطلاح، ضدّ صفرا بوده حرارت کبد را فرو می نشانند. شاید از بهترین آنها، شربت خاکشی است که از قدیم هم، در این ماه مبارک، مورد اقبال ایرانی ها بوده است. اضافه نمودن چند قطره آب لیمو ترش تازه یا آبلیمو، تأثیر شربت خاکشی را افزایش می دهد.

کسانی که طبع بسیار گرمی دارند؛ می توانند به هنگام سحر، کمی آبغوره یا سرکه را با آب مخلوط نموده و میل کنند.( به ویژه پس از خوردن غذاهای چرب.)

یک روش مناسب دیگر این است که عرق کاسنی و شاهتره را به نسبت مساوی مخلوط کنید و در یخچال گذاشته در فاصله افطار تا سحر به جای آب خوردن مصرف کنید. این کار، تشنگی طول روز را بسیار کم می کند.

کسانی که در طول روز بدنشان داغ شده دچار عطش شدید می شوند می توانند هر شب یک قاشق مربّاخوری پودر تخم گشنیز را در یک استکان آبغوره بی نمک ریخته آن را در یخچال گذاشته و سحر آن را صاف و آبغوره را کم کم میل کنند.

۳- گوشت کمتر: مصرف زیاد گوشت قرمز هم می تواند باعث افزایش صفرا و تشنگی شود. البته افرادی که سابقه کم خونی، ضعف و یا افت فشارهای مکرّر را دارند از این قاعده مستثناء هستند.

۴- عطش آورها: پرهیز از غذاهای سرخ کردنی و غذاهای بسیار چرب، شور، شیرین، تند و پرادویه هم فراموش نشود. هلیم، کله پاچه و ماهی از جمله غذاهایی هستند که تشنگی را زیاد می کنند. مصرف ادویه، فلفل و سیر را در غذاهای این ماه و به ویژه سحر کاهش دهید. چای، قهوه و کاکائو هم به دلیل خاصیت ادرارآوری خود می توانند تشنگی را بیفزایند.

۵- برای سحری: اگر روزه دار خود را عادت دهد که حدّاقل در وعده سحر از غذاهای خام(آب عسل، مغزهای خام، میوه ها، خرما، زیتون، خشکبار، جوانه ها و …) استفاده کند بسیاری از مشکلات او مرتفع خواهند شد.

۶- اب یخ: مصرف آب یخ اگر چه در ابتدا و در ظاهر تشنگی را فرو می نشاند اما در نهایت باعث تشدید تشنگی می شود.

۷-خواب بعد از سحری: از خوابیدن بلافاصله بعد از سحری، به خصوص اگر غذاهای با طبع گرم مصرف کرده باشید بپرهیزید.

۸- استجمام: دوش گرفتن در طول روز باعث کاهش حرارت بدن می شود ولی دقت کنید که برای این کار از آب ولرم استفاده کنید چراکه آب سرد باعث تنگ شدن منافذ پوستی و احتباس گرما در بدن می شود و این باعث می شود که عملا بدن داغتر شود. به کسانی که به هر دلیل دچار تشنگی شدید در این ماه می شوند توصیه می کنیم که بعد از نماز ظهر و عصر دوش گرفته و ساعتی را در مکانی خنک استراحت کنند؛ پس از برخاستن از خواب، خواهند دید که چندان اثری از آن تشنگی باقی نمی ماند؛ اگرچه این کار ممکن است ضعف ناشی از گرسنگی را افزایش دهد.

۹- آبدار و خنک: استفاده از میوه های آبدار و خنک مثل هندوانه و خیار و غذاهای لعاب دار مانند کدو، شیر و فرنی و سبزی هایی مثل کاهو و خرفه هم به کاهش تشنگی کمک می کند.

بسیار مهم در خصوص هندوانه: هندوانه طبع بسیار لطیفی دارد و لذا به هنگام ورود به معده تابع طبع معده می شود؛ بنابراین اگر به هنگام تشنگی که صفرای زیادی در معده جمع شده است مصرف شود(یا در کسانی که ذاتا معده بسیار داغی دارند)، با ورود به معده به خلط صفرا تغییر ماهیت داده عملا به جای خنک کردن فرد، حرارت او را افزایش می دهد. لذا هندوانه را تنها وقتی مصرف کنید که با مصرف خوراکی های دیگر، عطش اولیه و داغی کبد و معده را فرونشانده باشید.

۱۰- مشکلات گوش و حلق و بینی: یکی از علل شایع تشنگی های کلافه کننده و خشکی دهان روزه داران؛ وجود انواع سینوزیت و آلرژی و ترشّحات پشت حلقی ناشی از آنهاست که با جذب آب حفره دهانی باعث بوی بد و تشنگی ناراحت کننده ای می شوند. طبیعی است راه حل این مشکل در برطرف کردن عامل سبب ساز است. توصیه می کنم کسانی که از این مشکل رنج می برند نگاهی به مقاله «سینوزیت؛ همه گیری قابل درمان» بیندازند.

۱۱- تعریق زیاد: در طول روز از فعالیت غیرضروری و ورزش، حمام داغ و سونا و … اجتناب کنید.

۱۲- آنتی بیوتیکها: داروهای خشک کننده عفونتها مثل آنتی بیوتیک ها تشنگی را افزایش می دهند. اگر چاره ای از استفاده آنها ندارید سعی کنید در وعده سحر از آنها اجتناب کنید.

نسخه هایی از استاد سید محمد موسوی برای رفع عطش شدید در روزه داری

– ماءالشعیر:

۵۰ گرم جوی پوست کنده سالم (نه پرک و نه نیمکوب) را با چهار لیوان آب (یک لیتر)، با حرارت ملایم، آهسته بجوشانید تا وقتی که جوها به حالت شکفته و کاملاً پخته برسند. این زمان به طور متوسط ۴۰ تا ۵۰ دقیقه طول می کشد. پس از آن، تا این ترکیب سرد نشده، آن را صاف کنید و در جای خنک قرار دهید تا سرد شود. از این چهار لیوان بیش از سه لیوان ماءالشّعیر به دست می آید که حداکثر دو روز در یخچال قابل نگهداری است.

نوشیدن این مایع بهتر از هر نوشیدنی دیگری می تواند در برابر استرس گرمایی و تشنگی و تحلیل رطوبات، فرد را محافظت کند. البته کسانی که معده سرد و/یا تر داشته باشند بهتر است در هر لیوان آن یک قاشق مرباخوری عسل حل کنند و سپس آن را بنوشند. ماء الشعیر طبی نباید غلیظ و ژله ای شود و الا تأثیر آن معکوس خواهد شد. اگر جو کاملاً مرغوب و مناسب باشد رنگ ماءالشعیر به سرخ ملایم و کمرنگ مایل می شود.

هنگام مصرفِ عادی، ماء الشعیرِ به دست آمده باید تکان داده شود تا دُردی و بخش رقیق آن با هم مخلوط شوند و فرد از غذائیت ماء الشعیر نیز منتفع شود.

در صورتی که نوشیدن ماء الشعیر همراه با رسوب آن برای خورنده خوشایند نباشد، می تواند فقط قسمت آبکی رقیق بالای آن را بنوشد و دُردی آن را دور بریزد، بدین ترتیب فرد از کیفیت سردی دهندگی و تری بخشی ماء الشعیر طبی بهره مند می شود ولی از غذائیت آن سودی نمی برد.

 مصرف این فرآورده خانگی به فرد (به خصوص فردی که مزاج گرم و خشک دارد) کمک می کند تا از خشکی پوست، زردی رنگ پوست بدن، گودافتادگی چشم ها، یبوست، غلظت خون، تحریک پذیری عصبی، آزردگی های کلیوی احتمالی و … دور بماند. این شربت در تسکین تشنگی و دفع اخلاط سوخته بسیار مناسب است.(این قسمت به نقل از پایگاه تندرستان)

– شربت لیمو:

مقداری شکر(سرخ) را در ظرفی ریخته به اندازه ای آب لیموترش تازه به آن اضافه کرده تا رویش را بگیرد. سپس ۲۴ ساعت در ظرفی دربسته و دمایی معمولی نگهداری کنند و بعد، صاف کرده با قدری دیگر آب لیموترش تازه، قوام بیاورند. این مایه شربت را در هنگام مصرف با آب رقیق کرده بنوشند.

– شربت نارنج یا بالنگ:

آب بالنگ یا نارنج را با دو سوم آن شکر(سرخ) روی حرارت ملایم قوام آورده موقع مصرف با آب رقیق کرده بنوشند.

– سکنجبین:

دو قسمت عسل، دو قسمت عرق نعناع و یک قسمت سرکه انگور خانگی را با ۵ قسمت آب مخلوط کنید و افطار و سحر نصف لیوان با نصف لیوان آب میل کنید. برای خنک شدن بیشتر این شربت، می توانید به جای آب از عرق کاسنی استفاده کنید و به هنگام نوشیدن، کمی تخم خرفه هم اضافه کنید.

– پودر خرفه:

تخم خرفه را کوبیده در دوغ خیسانده بگذارید خشک شود و این کار را ۳ تا ۷ بار تکرار کنید. بر مصرف این پودر در افطار و سحر مداومت داشته باشید.

– شربت سماق:

افراد گرم مزاج می توانند از این شربت در فاصله افطار تا سحر استفاده کنند: ۴۰ گرم سماق را شب در ۴۰۰ گرم گلاب خیسانده صبح صاف کرده با ۴۰۰ گرم آب گلابی و ۲۰۰ گرم شکر(سرخ) قوام آورده به صورت رقیق شده با آب مصرف کنند.

– شربت آبغوره+ربّ انار:

سه قسمت آبغوره بی نمک را را با دو قسمت رب انار خانگی مخلوط کرده چند دقیقه جوشانده در جای خنک نگهداری کنید. از این مخلوط هر شب سه قاشق غذاخوری تا نصف استکان را با یک استکان آب مخلوط و میل کنید.

نکاتی که در افطاری باید رعایت شود:

الف- شروع افطار

برای شروع افطار می توان از این خوراکی ها استفاده کرد:

۱- آب ولرم

با توجّه به حرارت زیادی که معده در پایان روزه هر روز پیدا می کند شروع افطار با آب سرد بسیار مضرّ و حتّی خطرناک است. در این حالت معده دچار انقباض شدید می شود که این امر، ضعف معده و بروز مشکلات مختلف گوارشی را در پی دارد. در واقع وقتی که شما افطار را با آب سرد شروع می کنید مثل آن است که روی یک ظرف چینی داغ، آب سرد بریزید. مشابه همان بلایی که سر ظرف چینی می آید بر سر معده شما نیز خواهد آمد. همچنین به این دلیل که در ابتدای افطار، کبد تمایل شدیدی به جذب غذا دارد آب یخ مصرف شده توقف چندانی در معده نکرده بلافاصله وارد روده می شود که این مساله می تواند باعث بروز رفلکس پاراسمپاتیک شدید و حتی سنکوپ و مرگ ناگهانی گردد.

طبیعتا به دلیل بالا بودن حرارت معده، استفاده از آب جوش یا نوشیدنی های داغ هم چندان مناسب نیست. بنابراین همچنان که در احادیث آمده است، اگر می خواهید روزه خود را با آب باز کنید باید از آب ولرم استفاده کنید. طبق آن چه در روایات شریف آمده است؛ آب ولرم، اخلاطی که درطول روز در معده جمع شده اند را می شوید.

۲- خرما، کشمش، عسل و سایر شیرینی های طبیعی

 گفتیم که کبد در هنگام افطار تمایل زیادی به جذب موادّ غذایی دارد که در این میان چون قندها بیشترین چیزی هستند که طول روزه داری مصرف می شوند تمایل کبد به جذب شیرینی بیشتر است. ولی این قند باید قندی باشد که به آسانی هضم و جذب شود و انرژی از دست رفته را به سرعت جبران کنند و این همان چیزی است که با خوردن شیرینی های طبیعی به دست می آید. به این ترتیب اشتهای شخص نیز کنترل می‌شود و پرخوری، کمتر پیش می‌آید.

ب- رفع تشنگی

اشتباه بسیاری از ما این است که منتظریم تا بلافاصله پس از شنیدن صدای اذان مغرب با خوردن مقدار زیادی آب، تشنگی خود را رفع کنیم. این کار چنان که گفتیم حتی می تواند خطرناک باشد. احتمالا بسیاری از ما هم این تجربه را داشته ایم که با خوردن آب فراوان نه تنها عطش ما برطرف نشده بلکه دل درد نیز به آن اضافه شده است. معده خالی، توانایی نگهداری و جذب آب را ندارد و بلافاصله آن را وارد روده می کند بنابراین باید چیزی باشد که آب را در معده نگه دارد. برای این کار خوب است که ابتدا مقدار کمی آب(مثلا نصف لیوان) را به آرامی و جرعه و جرعه میل کنید و بعد یک خوراکی ساده مثل کمی نان خورده اگر خواستید بعد از آن نیز کمی آب بخورید تا عطشتان برطرف شود.

ج- سایر نکات

۱- آرامش زمان افطار: لطفا بر سر سفره افطار، خویشتندار باشید! مطمئن باشید با مقدار بسیار کمتری از آن چه معمولا می خورید نیازهای بدنی شما برطرف می شوند.

۲- فاصله منطقی وعده ها: اگر به خوردن شام عادت دارید سعی کنید  اولا فاصله بین افطار و شام را زیاد کنید؛ در ثانی فاصله بین شام و خواب هم زیاد باشد(حداقل دو ساعت) و سوم هم این که در هر کدام از این دو وعده، غذا را در حدی مصرف کنید که معده بیچاره را دچار گرفتاری نکنید. علاوه بر اینها باید غذای افطار به حدی سهل الهضم باشد که تا خوردن شام، کاملا هضم و از معده خارج شده باشد. با تمام این احوال توصیه می کنیم که به خوردن یک وعده افطاری متعادل اکتفا کنید و از خوردن شام بپرهیزید. به ویژه که اگر دقت کنید در ایامی که ماه مبارک در نیمه اول سال قرار می گیرد و شبها کوتاهند؛ عملا امکان رعایت شرط های گفته شده برای شام خوردن وجود ندارد.
۳- برای افطار غذای زود هضم: غذای افطار باید هضم و جذب آسانی داشته باشد تا به هنگام وعده سحر، بدن برای دریافت وعده جدید آماده باشد. برای این منظور، انواع آش ها، هلیم ها، فرنی ها و … غذاهای مناسبی هستند. مهندس خدادادی برای افطار پیشنهاد می کند که از حریره بادام که با آرد برنج قهوه ای تهیه و با عسل یا شیره انگور یا شیره خرما شیرین شده باشد و نیز نان و پنیر به مقدار کم به همراه سبزی خوردن و مغز گردو و چند عدد خرما و یا یک خوشه انگور رسیده و شیرین استفاده شود. به هرحال به نظر می رسد که انتخاب نوع افطاری با خصوصیات گفته شده کار چندان سختی نباشد و هر فرد بسته به ذائقه، نیازها و شرایط مالی و فرهنگی و … قادر به استفاده از خوراکی های مختلفی برای افطار باشد.

۴: بدن درد، کوفتگی و احساس ضعف و طپش قلب پـس از خوردن افطار:

علّت دردهایی که بعضی از ما، پس از خوردن افطار، در بدن خود حسّ می کنیم آن است که خون، برای هضم غذا، از سراسر بدن، به سمت معده هجوم می آورد و نوعی کم خونی موقّت در عضلات و اندام ها به وجود می آید که حاصل آن، احساس درد و کوفتگی است. بهترین راه برای پیشگیری از این مسأله آن است که برای افطار، از غذاهای سبک و زود هضم استفاده کنیم؛ غذا را خوب بجویم و از پرخوری نیز، بپرهیزیم. گاهی نیز دلیل این امر، ضعف معده و عدم توانایی مناسب آن برای هضم صحیح غذاست که با درمان های مناسب، برطرف خواهد شد.ضعف و تپش قلب پس از افطار به علت فعالیت ناگهانی و بیش از حد دستگاه گوارش پس از ساعتها تعطیلی و روزه داری است. نیاز به گردش خون بیشتر در دستگاه گوارش برای هضم حجم بالای غذای وارد شده به معده ، قلب را وادار به فعالیت بیشتر برای پمپاژ خون از دستگاههای دیگر به سمت معده میکند که سبب ازایش ضربان قلب و احساس طپش قلب می شود. همچنین به کشیده شدن خون از اندامها و دستگاههای دیگر بدن به سمت دستگاه گوارش باعث می شود این دستگاهها فعالیت خودرا به حداقل برسانند که این امر موجب احساس ضعف و بی حالی در آنها میگردد. این حالت معمولا زیاد طول نمی کشد اما برای کاستن از این گونه عوارض باید چند نکته را رعایت کرد:

– حجم زیاد و ناگهانی از مواد غذایی و مایعات را وارد معده نکنید و فرصتی برای هماهنگ شده دسنگاه گوارش با دیگر اعضا بخصوص قلب و دستگاه گردش خون بدهید.

– پس از صرف افطار  کمی قدم بزنید.

– از نوشابه های گاز دار و نوشیدنی های بسیار سرد پرهیز کنید.

نکاتی که در خوردن سحری باید رعایت کرد:

علاوه بر رعایت نکته های گفته شده در فوق، نکته های ذیل نیز باید مدّنظر قرار گیرند:

۱- حتما سحری بخورید: مهم ترین نکته، همان خوردن سحری است. سحری خوردن را فدای خوابتان نکنید. شب، کمی زودتر بخوابید و حتما برای سحر از خواب برخیزید. روزه گرفتن بدون سحری می تواند منجر به نوعی روند خودهضمی در بدن شود که بیماری های متعدّدی را درپی خواهد داشت. بنابراین، خوردن سحری را حتی شده چند لقمه باشد، ترک نکنید.

۲- اول آب: مثل هر غذای دیگری، بهتر است قبل از سحری هم آب نخوریم. در این میان کسانی که طبع گرمی دارند و به واسطه حرارت کبد و عطش زیادی که دارند کم اشتها می شوند می توانند قبل از سحری کمی آب بخورند تا اشتهای خوردن پیدا کنند.

۳- تنظیم خواب: همیشه فاصله بین غذاخوردن و خوابیدن باید به اندازه ای باشد که غذا مراحل هضمی خود در معده را کامل کرده باشد چرا که با خوابیدن، فعالیت هضمی معده بسیار کاهش می یابد و اگر درون آن غذایی باشد که هنوز هضم نشده باشد، عدم هضم صحیح غذا، فساد غذا در معده، بوی بد دهان، نفخ و سایر مشکلات گوارشی، دیدن کابوس، احساس ضعف و گرسنگی و …  را به دنبال خواهد داشت.

این توصیه، توصیه ای است عمومی که همیشه باید رعایت شود اما چون در ماه مبارک، ما اغلب عادت داریم که بلافاصله پس از صرف سحری و خواندن نماز صبح می خوابیم؛ توجّه به آن اهمیتی دوچندان می یابد.

در روزهایی که ماه مبارک با شبهای کوتاه تابستانی مصادف می شود؛ این مشکل حتی در مورد افطار نیز وجود دارد. این که فاصله بین خواب و خوراک چقدر باشد بستگی به نوع غذای مصرفی دارد اما به طور متوسط، دو ساعت و نیم تا سه ساعت طول می کشد تا غذا به طور کامل از معده خارج شود. بنابراین باید سعی کنید که یا بعد از صرف سحر نخوابید یا فاصله زمانی گفته شده را رعایت کنید.

چنان که گفته شد خوابیدن پس از سحری، عملا ضعف روزه دار را افزایش می دهد و لذا به عنوان یک توصیه برای کاهش گرسنگی، به هیچ وجه فایده ای ندارد. بدا به حال دختر بچه های معصومی که تازه به سن بلوغ رسیده اند و اطرافیان، مدام به آنها توصیه می کنند که برای تحمل بهتر روزه، روزها را بیشتر بخوابند. متاسفانه بسیاری از این عزیزان با عمل به این توصیه غلط، دچار ضعف بیشتر می شوند و مجبور می شوند روزه خود را باز کنند.

بوی بد دهان در روزه داری

بوی بد دهان روزه دار، به زبان ساده به علّت خالی بودن معده او به وجود می آید و درمانی ندارد. بهتر است به هنگام صحبت با دیگران، کمی فاصله خود را زیاد کنیم تا آنها از این بوی بد، ناراحت نشوند. امّا برای این که بدانید بوی بد دهان روزه دار هم نزد خداوند متعال، تا چه اندازه ارزش دارد، به این حدیث توجّه کنید:

پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند:

« …  خُلُوفُ أَفْوَاهِهِمْ حِینَ یُمْسُونَ أَطْیَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِیحِ الْمِسْکِ … : 

… بوی دهان{روزه داران}در عصرگاهان، نزد خداوند، از بوی مشک خوشتر است….»[الأمالی للشیخ الطوسی‏]

بنابر منطق طب سنتی، این بو ناشی از سوختن اخلاط فاسد در معده و صعود بخارات آن به سمت بالاست.

نسخه کمی سخت زیر را به نقل از دکتر سید محمد موسوی برای کاهش بوی بد دهان برایتان نقل می کنم اگرچه اعتقاد دارم نیازی به این کارها نیست:

الف- قبل از سحری خوردن: سه قاشق غذاخوری ترنجبین را در یک لیوان گلاب که به حد جوش رسیده باشد مخلوط کرده با عسل شیرین و میل کنند و تا حداقل ۱۵ دقیقه چیزی نخورند.

ب- بعد از سحری خوردن: یک استکان عرق نعناع را با یک استکان گلاب مخلوط کرده حرارت داده تا به حد جوش برسد. سپس با یک قاشق غذاخوری بارهنگ، مخلوط و با عسل شیرین و میل کنند.

ج- وقت افطار: بعد از باز کردن افطار با آب گرم و خرما، یک لیوان گلاب را به حد جوش رسانده با سه قاشق غذاخوری خاکشی مخلوط کنند و نیم گرم بیاشامند.

د- ساعت ۱۲ شب: یک قاشق مرباخوری گل قند آفتابی را همراه یک لیوان آب سیب یا آب گلابی یا آب انار شیرین میل کنید.(اگر گل قند را نتوانستید از عطاری های معتبر تهیه کنید، ۷۵ گرم گل سرخ(محمّدی) خشک را با ۲۵ گرم قند، آسیاب کرده از الک بسیار ریز رد کنید و این پودر نرم را با گلاب خمیر کنید و در سینی استیل پهن و در مقابل آفتاب خشک کنید و تا ۷ بار باگلاب، خمیر و بعد خشک کنید. این دارو را به صورت پودر نگهداری کنید.)

نکته: باید توجه داشت که اگر بوی بد دهان ناشی از مسائل دیگری مثل سینوزیت یا مشکلات لثه و دندان باشد باید درمان مناسب خود را دریافت کند.

یشگیری یا درمان یبوست، در ایّام روزه داری:

بسیاری از ما در ماه مبارک رمضان، دچار یبوست می شویم یا یـبـوستی کـه از قـبل داشته ایم، تـشدید می شود؛ به نحوی کـه عــوارض یـبـوسـت، مـثل کسالت، بی اشتهایی، کاهش تمرکز و حافظه، کج خلقی، بواسیر، خونریزی یا درد های مقعدی و مانند آنها به سراغمان می آید. علّت بروز یبوست در روزه داری، کاهش آب بدن، کاهش حرکات دستگاه گوارش و مصرف زیاد غذاهایی مثل برنج است. برای پیشگیری و درمان یبوست در ماه مبارک، نکات ذیل را مدّنظر قرار دهید. مطالعه مقاله «امّ الامراضی به نام یبوست» را هم به کسانی که مشکل شدیدتری دارند توصیه می کنیم. اگر با انجام این توصیه ها، مشکلتان برطرف نشد؛ درمان یبوست از طریق مراجعه به پزشک، ضرورت خواهد داشت.

نخورید:مصرف کمتر غذاهای یبوست زا(مثل برنج، ماکارونی، موز، بسیاری از لبنیات و ….)، خوب جویدن غذا، صرف غذا در آرامش، مصرف کافی میوه و سبزی، پرهیز از غذاهای کارخانه ای، ورزش معتدل و فعّالیت متناسب، اجابت مزاج در مواقع ضرورت.

بخورید:

۱- مصرف خاکشی با آب جوش: یک قاشق مربّاخوری خاکشی را در یک استکان آب جوش ریخته شیرین نموده میل کنید.(افطار و سحر)

۲- مصرف انواع برگه های خیسانده: مثل برگه هلو و قیسی.

۳- آلوی خیس کرده: برای افراد گرم مزاج، بسیار مناسب است امّا می تواند باعث نفخ معده شود.

۴- انجیر خیس کرده: تقریبا برای همه افراد، مناسب است.

۵- سبوس خیس کرده: سبوس گندم را می توانید از نانوایی های بربری تهیه کنید. سبوس خیس کرده، علاوه بر درمان یبوست، مقدار زیادی از موادّ غذایی مورد نیاز بدن را نیز تأمین می کند.

۶- خیسانده بذرهای مختلف مانند بارهنگ، اسپرزه، تخم شربتی و ….

۷- مصرف شیر: در کسانی که شیر برایشان حالت ملیّن دارد.

۸- استفاده بیشتر از غذاهای آبکی.

۹- استفاده از روغن هایی مانند روغن بادام شیرین، روغن زیتون و ….

چه کسانی نباید روزه بگیرند؟  

اثر مثبت روزه داری در درمان بسیاری از بیماری ها مانند چاقی، فشارخون، چربی خون، آسم و مانند آنها به اثبات رسیده است و نیازی به  بحث در این موارد احساس نمی شود. در این جا صحبت از این است که چه کسانی نباید روزه بگیرند؟ در این مورد به طور خلاصه به این موارد اشاره می کنیم:

۱- روزه و بیماری های گوارشی: روزه داری بـرای اکـثر بـیـماری هـای گـوارشی، آثار مفید اثبات شده ای دارد و جز در مـوارد استثنایی، فـرد می تواند روزه های خود را به طور کامل بگیرد. کسانی که زخم یا التهاب حادّ معده دارند؛ بهتر است با نظر پزشک معالج از روزه داری خودداری کنند امّا کـسانی کـه فـقط سـابقه ایـن زخـم ها را دارند و در حال حاضر، بدون علامت هستند؛ مشکلی برای روزه داری ندارند و می توانند داروهای خود را به هنگام افطار و سحر، مصرف کنند.

۲- روزه و مرض قند: بیماران دیابتی که دارو مصرف نمی کنند یا از قرص های خوراکی استفاده می کنند؛ تقریبا هیچ مشکلی در مورد روزه داری ندارند؛ فقط شاید بهتر باشد که با مشورت پزشک معالج، کمی از میزان مصرف داروی خود کم کنند و آن را در دو نوبت افطار و سحر، مصرف کنند. امّا بیماران دیابتی که از انسولین استفاده می کنند؛ به ویژه کسانی که سابقه یا خطر کاهش یا افزایش شدید قند خون دارند؛ باید کمی احتیاط کنند و تنها با نظر پزشک خود در مورد روزه داری تصمیم بگیرند. جالب است بدانید که در تحقیقات انجام شده در مراکز درمانی که بیماران مسلمان دیابتی به آنها مراجعه می کردند؛ هیچ گونه افزایشی در تعداد بیماران بستری به علّت عدم کنترل دیابت در ماه مبارک رمضان، مشاهده نشده است.

۳- روزه و بیماری های کلیوی: کسانی که کلیه سنگ ساز یا بیماری های شدید کلیوی دارند یا پیوند کلیه شده اند، در بسیاری از موارد با مشورت پزشک معالج و با رعایت مواردی که مانع از غلیظ شدن خون و ادرار می شود، قادر به روزه داری هستند. حتّی تحقیقات انجام شده در مورد بیماران پیوندی که آزمایش های طبیعی داشته اند نشان داده است که روزه داری هیچ اختلالی در آزمایش های آنها ایجاد نکرده است.

به تجربه دیده ام که مداومت بر مصرف عرق خارشتر و خارخسک یا جوشانده کاکل ذرت و دم گیلاس در افطار و سحر، بسیاری از بیماران دچار سنگ کلیه را قادر به روزه داری می کند.

دو نکته مهم:

الف- مصرف زیاد لبنیات در ماه مبارک، به همراه کاهش آب بدن بر اثر روزه داری، احتمال ایجاد سنگ‌های مجاری ادراری را بسیار افزایش می‌دهد.

ب- مصرف چای در ماه مبارک به‌دلیل خاصیت ادرارآوری آن، کم آبی بدن را تشدید می کند و زمینه را برای ایجاد سنگ های کلیوی فراهم.

۴- روزه و بیماری های قلبی: دلیلی جهت منع روزه داری در بیماران دریچه ای قلب یا کسانی که گرفتگی های خفیف عروق قلبی دارند؛ وجود ندارد. در مورد بیمارانی که گرفتگی شدید عروق قلبی دارند نـیز، نـیـاز به تـحقیقات بـیشتری وجـود دارد و خطر روزه داری در این افراد، اثبات نشده است امّا به هر حال، باید با احتیاط بیشتری عمل نمود.

 

نکته ای فقهی و شرعی

این که فرد می تواند یا نمی تواند روزه بگیرد از جمله مصادیق است و تشخیص آن بر عهده مکلّف است. به عبارت دیگر، نظر پزشک معالج در این مورد یک نظر مشورتی است و نهایتا این خود شخص است که باید تصمیم نهایی را بگیرد.

نکته دیگر آن که  حضرت امام خمینی، رحمه الله علیه، در پاسخ به استفتایی در مورد شرایط طبیبی که در مورد مسایل شرعی طبّی نظر می دهد، فرموده اند:

« بسمه تعالى؛ پزشک علاوه بر تخصّص باید مورد وثوق باشد که کارش را روى موازین انجام دهد.»

یکی از معانی سخن امام این است که پزشکی که در مورد روزه گرفتن یا نگرفتن ما نظر می دهد، باید هم فردی متخصّص باشد؛ هم در کار خود قابل اطمینان باشد و نیز این یقین وجود داشته باشد که در اظهار نظر ، اصول و موازین علمی مربوطه را نیز رعایت می کند. بنابراین، نظر پزشکی که اطّلاعات کافی از بیماری ما ندارد؛ ملاک خوردن روزه نیست؛ چه رسد به این که بخواهیم بر اساس گفته دوست و همسایه و مانند آن روزه نگیریم.

نکته: اگر این جمله که «کارش را روى موازین انجام دهد» را مربوط به مسایل شرعی بدانیم آن وقت می توان این نتیجه را گرفت که توصیه پزشکی که اعتقادی به مسایل شرعی ندارد نمی تواند مبنای روزه گرفتن یا نگرفتن ما باشد.

چند نکته پایانی

۱- تمام سفارش هایی که در مورد تغذیه صحیح وجود دارد؛ به طریق اولی در ماه مبارک رمضان باید مورد توجّه قرار گیرد ولذا نیازی به یادآوری آنها نمی بینم.

۲- کاهش دید چشم و نیز خواب رفتن دست و پا در طول روزه داری، امری طبیعی است و جای نگرانی ندارد و پس از صرف افطار، برطرف خواهد شد.

۳- از مصرف شیرینی های مصنوعی مانند زولبیا و بامیه خودداری کنید و از شیرینی های طبیعی مانند خرما، عسل و … استفاده کنید.

۴- آش رشته غذای مناسبی برای افطار نیست. اگر هم از این غذا استفاده می کنید، به جای سیرداغ و نعناع داغ ، نعناع یا پونه خشک را کف ساب کرده با کمی روغن زیتون مخلوط و روی آش بریزید.

۷- بر خلاف تصوّر عمومی و توصیه های پزشکی امروزی، در شریعت حقّه اسلامی، غذا خوردن، محدود به دو وعده، آن هم در ابتدای روز و ابتدای شب(صبحانه و شام) است و حضرات معصومین، علیهم السّلام، مکرّرا از خوردن غذا در میانه روز(ناهار)، نهی نموده آن را موجب فساد بدن معرّفی کرده اند. در قرآن کریم نیز آمده است که اهل بهشت، صبح و شب، غذا می خورند(و لهم رزقهم فیها بکره و عشیا؛ سوره مبارکه مریم؛ آیه ۶۲) بنابراین، برای حفظ سلامتی خود، سعی کنید رویّه ماه مبارک رمضان، یعنی خوردن غذا در ابتدای روز و شب(صبحانه و شام) و پرهیز از خوردن غذا در میانه روز(ناهار) را ادامه دهید.

منابع:

۱- بحارالانوار، علّامه مجلسی.

۲- طبّ اسلامی،گنجینه تندرستی، دکتر رضا منتظر.

۳- رمضان- تغییرات مزاجی/سید محمد موسوی، غلامرضا کردافشاری/۱۳۹۱/فجر قرآن

۴- فرهنگ و آداب روزه داری/محمّد دریایی، رسول حیدری/۱۳۹۱/سفیر اردهال

۵- tebbeghorani.com

۶-  ravazadeh.com

۷- hamshahrionline.ir
8-shiateb.com